نشانه‌های راه افتادن کودک
تاریخ انتشار: ۱۴ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۵۵۳۱۱۷
نشانه‌های راه افتادن کودک
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از تبیان ، اکثر نوزادان در ۹ ماهگی تلاش می‌کنند بر روی پاهایشان بایستند
نخستین تلاش نوزاد برای ایستادن بر روی پاها لحظه‌ای تاریخی در فرآیند رشد و تکامل فیزیکی او به شمار می‌آید و این می‌تواند برای پدر و مادر بسیار دلنشین و خاطره‌انگیز باشد.اینکه بتوان نوزاد را ترغیب کرد تا هر چه سریعتر بر روی پاهایش ایستاده و راه رفتن را تجربه کند مستلزم توجه به برخی نکات کلیدی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به طور کلی اکثر نوزادان در ۹ ماهگی تلاش می‌کنند بر روی پاهایشان بایستند.با توجه به این واقعیت هیجان انگیز، آیا خود را برای آموزش‌های لازم به نوزاد آماده کرده‌اید؟ در اینجا یک سری فعالیت‌های ساده ارایه شده که با انجام روزمره آنها کمک مهمی به نوزاد در یادگرفتن «ایستادن» می‌کنید.معمولا نوزاد از تختخواب به عنوان نخستین وسیله کمکی جهت ایستادن بر روی پاهایش استفاده می‌کند.
نوزاد به طور خودکار بخش‌هایی از تخت خوابش را که در ارتفاع مناسب و کاربردی قرار دارد تشخیص داده و با گرفتن آنها تلاش می‌کند بر روی پاهایش بایستد.از این رو باید به او کمک کنید تا شرایط برایش فراهم شود.مثلا بهتر است اسباب بازی‌های اضافه را از اطراف تخت خواب جمع آوری کنید و راه را برای خلق این لحظه مهم همواره کنید.در کل باید کاری کنید که تخت خواب به عنوان نخستین وسیله کمکی برای ایستادن ایمن باشد. حالا به سراغ پله‌ها بروید.پله‌هایی که ارتفاع کمی دارند بهترین سکو برای تمرین بلند شدن از زمین و ایستادن بر روی پاها هستند.
نوزاد را بر روی پله نشانده و در حالی که در مقابلش قرار گرفته اید او را تشویق کنید که خود را به بالا کشید و با استفاده از لبه پله، بلند شود.
از این تکنیک می‌توانید برای آموزش چهار دست و پا راه رفتن به سمت بالای پله‌ها استفاده کنید.حواستان باشد که همواره مراقب حرکاتش بر روی پله‌ها باشید.د
ر مرحله بعدی بد نیست مبلمانی را در اختیارش قرار دهید که لبه‌های تیز و آسیب رسان نداشته باشند.درحقیقت مبلمان از بهترین وسیله‌های کمکی برای یادگیری ایستادن به شمار می‌آید.در چنین لحظاتی بهتر است لباس‌هایی بر تن نوزاد کنید که از او در برابر صدمات احتمالی ناشی از افتادن و برخورد به زوائد مبلمان محافظت کند.
نوزاد را ترغیب کنید که با وسیله بازی چرخ‌داری که با هل دادن حرکت می‌کند، بیشتر بازی کند
کودک نوپای شما هیچ‌گاه نمی‌تواند از عروسک‌ها و اسباب بازی‌هایش دل بکند.پس آنها هم می‌توانند بخشی از استراتژی آموزش ایستادن بر روی پاها و راه رفتن باشند.توصیه می‌شود وسایل بازی مورد علاقه نوزاد را بر روی سطحی نسبتا بلند قرار دهید، مثلا بر روی تخت یا میز کوتاه.
نوزاد با مشاهده آنها تلاش می‌کند خود را به بالاترین سطح ممکن برساند و این همان چیزی است که شما می‌خواهید.او در حین برداشتن عروسک‌هایش در عین حال که تلاش می‌کند تعادلش را حفظ کند عملا در حال تمرین مهارت حفظ تعادل هم است.
جست و خیز کردن برای نوزادی که به تدریج به یک سالگلی نزدیک می‌شود از بهترین تمرین‌ها جهت ایستادن و در ادامه، راه رفتن است.توصیه می‌کنیم دست‌هایش را گرفته و درحالی که در مقابلش بر روی زمین زانو زده‌اید به او در نشستن و برخاستن کمک کنید.نوزاد به تدریج این کار را از روی عشق و علاقه و درحالی که با دیدن چهره خندان شما آن را همچون یک بازی در نظر می‌گیرد، با سرعت بیشتری انجام داده و عملا شروع به جست و خیز می‌کند.
نوزاد را ترغیب کنید که با وسیله بازی چرخ‌داری که با هل دادن حرکت می‌کند، بیشتر بازی کند.نوزاد در ابتدا از آن برای حفظ تعادلش استفاده می‌کند و در ادامه که به سطح قابل توجهی از مهارت برای راحت ایستادن دست پیدا می‌کند، کم کم شروع به راه رفتن هم می‌کند.
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: کودک راه رفتن خانواده ایستادن بر روی راه رفتن پله ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۵۵۳۱۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«در پا به ماه» نسخه نپیچیدیم بچه‌دار شوید/ تولد ۲۰ نوزاد را دیدیم
امیرحسین اسیوند کارگردان مستند «کر کوهستان» از مجموعه مستند «پا به ماه» درباره این اثر به خبرنگار مهر گفت: «کر کوهستان» اولین سوژه و اولین قسمت از فصل دوم مجموعه «پا به ماه» است. این مستند روایتگر قصه زوجی از عشایر است که در انتظار تولد فرزند خود، با مسایل و مشکلاتی مواجه هستند.
این کارگردان مطرح کرد: از آنجایی که من پیش از این چند مستند در منطقه بازُفت استان چهار محال بختیاری ساخته بودم، از طریق ارتباطاتی که داشتم و آدم‌های محلی که می‌شناختم، با زوج سوژه «کر کوهستان» آشنا شدم. در آن مقطع مادری که سوژه این مستند بود، قرار بود ۱۰ روز دیگر زایمان کند، به همین دلیل ما زودتر راهی محل زندگی آنها شدیم تا با این خانواده آشنا شویم. روزی که به آنجا رسیدم، حوالی ساعت ۲ بعد از ظهر بود که متوجه شدیم درد زایمان این خانم آغاز شده است. در همین شرایط کار ساخت مستند را آغاز کردیم و توانستیم مقداری تصویر بگیریم. البته از این دست موارد پیش‌بینی نشده در همه قسمت‌های این مجموعه مستند داشته‌ایم.
اسیوند ادامه داد: در «کر کوهستان» مسیر رسیدن به محل زندگی این زوج بسیار سخت بود؛ مسیری که در طی آن ما باید از رودخانه عبور و در ادامه یازده کیلومتر در دامنه کوه حرکت می‌کردیم تا به محل زندگی آنها برسیم چون سوژه ما جزو عشایر بودند. ضمن اینکه محل استقرار آنها حتی برق نداشت و ما امکاناتی برای کپی کردن راش‌ها نداشتیم. همین موضوع فرایند ساخت اثر را سخت می‌کرد اما خداراشکر زن و شوهری که سوژه «کر کوهستان» بودند همکاری خوبی با ما داشتند.
این کارگردان با اشاره به اتفاقات پیش‌بینی‌نشده در طول ساخت این مستند بیان کرد: ما یک شب مشغول فیلمبرداری بودیم که یکی از آشنایان این زوج وارد محل فیلمبرداری شد و به ما گفت اجازه کار ندارید. با توجه به اینکه این زن و شوهر آدم‌های ساده‌ای بودند این شخص مدام به آنها می‌گفت چرا اجازه می‌دهید از زندگی شما تصویر بگیرند. آن شب بسیار سخت بود. ما کار را رها کردیم. فردای آن روز اما توانستیم از طریق بهیار و افرادی که می‌شناختیم مسأله را به صورت رفاقتی حل کنیم. این خانواده با آنکه راضی بودند اما گویا نمی‌توانستند جلوی آن شخص چیزی بگویند. مسایل این چنینی زیاد داشتیم و «پا به ماه» جزو مجموعه مستندهایی است که تولید سختی داشت.
این کارگردان عنوان کرد: هرچند محل زندگی این زوج یک راه سخت و صعب‌العبور داشت اما این موضوع برای این خانواده مسأله خیلی غریب و پیچیده‌ای نبود یعنی برای این زن عشایر، اینکه بخواهد یک مسیر خیلی طولانی را برای زایمان طی کند، سخت نبود. چون به طور کلی ماهیت زندگی عشایری همین است و بر اساس همین سختی‌ها پیش می‌رود. با این حال حضور گروه فیلمسازی هم باعث می‌شد آنها احساس تنهایی نکنند و به آنها قوت قلب می‌داد. البته بر اساس آنچه شنیدیم، متوجه شدیم به دلیل همین راه سخت و برای انتقال یک زن دیگر به بیمارستان به منظور زایمان، یک‌بار بالگرد آمده بود اما این خانواده نخواستند این اتفاق بیفتد و سوژه ما خودش خواست تا این مسیر سخت را طی کند و به بیمارستان برسد.
اسیوند با اشاره به مسأله فرزندآوری اظهار کرد: در این مستند ما نمی‌خواستیم درباره فرزندآوری سفیدنمایی کنیم و بگوییم همه چیز خیلی عالی است، پس به زودی صاحب فرزند شوید! ما همه می‌دانیم شرایط اقتصادی خوب نیست اما به هر حال فرزندآوری وجه مهمی از امید به زندگی است. یعنی اینکه انسان به نسل خود ادامه دهد و فرزندی به دنیا بیاورد بارقه‌ای از امید و روشنی را در زندگی ایجاد می‌کند.
وی افزود: ما در طول ساخت این مجموعه مستند تولد بیست بچه را از نزدیک دیدیم؛ لحظه‌ای که پدر و مادر برای اولین بار بچه را می‌دیدند یا آن لحظه‌ای که پدر برای اولین بار با بچه روبه‌رو می‌شد، ما با دیدن ذوق و احوال خوب والدین متوجه می‌شدیم چقدر حس جذابی دارند. باید بگویم وقتی مستند «همیشه با هم» به‌عنوان یکی از قسمت‌های این مستند پخش شد علی‌رغم اینکه فکرش را هم نمی‌کردم، اما پیام‌ها و کامنت‌های بسیاری مبنی‌بر این داشتم که می‌گفتند چقدر این لحظات جذاب و شیرین است. آن‌هایی که نمی‌توانستند صاحب فرزندی شوند، می‌گفتند کاش ما هم می‌توانستیم این لحظات را تجربه کنیم.
این مستدساز در ادامه تأکید کرد: ما نمی‌خواستیم نسخه‌ای بپیچیم و به مردم بگوییم بروید و صاحب فرزند شوید بلکه ما با یک درام و بر اساس واقعیتی که در زندگی وجود دارد، خواستیم لحظاتی را که خیلی‌ها در زندگی از نزدیک ندیده‌اند، به تصویر بکشیم تا شاید برایشان ملموس شود.
اسیوند در پایان درباره فرم ساده این مستند اظهار کرد: قصه و سوژه «کر کوهستان» آنقدر جذاب و شیرین بود که نخواستیم چیز پیچیده‌ای به ماجرا اضافه کنیم، ما فقط سعی کردیم گروه، داستان و سوژه را هدایت کنیم، کناری بایستیم و اتفاقات را مشاهده کنیم. مثلاً آن سکانسی که این مادر با بچه خود با کلک (نوعی قایق) به روستا و آن زندگی عشایری برمی‌گردد برای من بی‌نظیر بود، چون خانواده‌ای را می‌دیدم که به اصالت خود و جایی که به آن تعلق داشتند به همراه یک کودک برمی‌گشت؛ کودکی که قرار بود یک زندگی دیگر را در آنجا آغاز کند.
این مستند که به تازگی روی آنتن شبکه دو سیما رفته در جشنواره فیلم مستند «سینماحقیقت» نیز حضور داشته است.
کد خبر 6090646
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند